Chabhraigh Cuairt ar an Iaráin leis an gCócaire Seo Údar Faigh Ceangal Teaghlaigh Níos doimhne - agus Oidis Delicious

Déanaimid measúnú neamhspleách ar na táirgí agus na seirbhísí go léir a mholtar. Má chliceálann tú ar naisc a chuirimid ar fáil, d’fhéadfaimis cúiteamh a fháil. Foghlaim níos mó .

D’fhoghlaim an t-údar stobhach sicín mar an torsh morgh-e seo a dhéanamh nuair a thug sí cuairt ar an Iaráin. . Grianghraf: Eric Wolfinger

Mura raibh cuma chomh mór sin orm ar thaobh m’athar den teaghlach, seans nár thug mé cuairt ar an Iaráin riamh. D'fhás m'athair aníos i Tehran ach d'fhág sé scór bliain ó shin, agus níor fhill riamh. Agus mé ag fás aníos, ba é a bhí i mo cheangal lag go príomha ná m’athair a chloisteáil ag labhairt le gaolta ar an bhfón i ndúntas aníos Farsi, agus ag bailiú le hIaránaigh eile gach earrach i mbruachbhailte Philadelphia chun Bliain Úr na Peirse, Nowruz, a cheiliúradh.

sicín friochta a théamh i bhfriotal aeir

Ach rith mé le mo oidhreacht Peirsis nuair a thosaigh mé ag cócaireacht i mbialann i San Francisco. Nuair a iarradh orm mír nua ar an mbiachlár a chruthú, theastaigh uaim go seasfadh sé amach, agus dúirt guth i mo cheann liom fesenjan a dhéanamh, stobhach Peirsis beloved déanta as gallchnónna talún agus molás pomegranáit. As sin amach, d'ullmhaigh mé miasa pacáilte le comhábhair cosúil le cróch, pomegranates, líomaí triomaithe, peitil róis agus tamarind. Bhí na blasanna agus na n-aromas faoi léigear orm le cumha agus bhraith mé fonn láidir an ealaín bheag seo a chur ar aird níos mó daoine. B'éigean dom na blasanna seo a leanúint dá mbunús.

Shamhlaigh mé cuairt a thabhairt ar an Iaráin ach bhraith sé mar bhrionglóid gan deireadh. Bhí na blianta de dhúshláin ann maidir le saoránacht agus páipéarachas—agus in aghaidh ó m’athair. Ar deireadh i 2014, bhí mé ann, ag éirí as eitleán i Tehran. Lár mhí na Bealtaine a bhí ann, an t-am seo den bhliain ar a dtugtar ordibehesht, ‘mí na bhFlaitheas’, toisc go bhfuil an aimsir chomh breá agus go bhfuil gach rud faoi bhláth.

An chéad lá sin, chuaigh mé le gobán de chol ceathracha ar thuras go dtí an Tajrish Bazaar chun comhábhair a bhailiú le haghaidh féasta an tráthnóna sin. Chuir na díoltóirí líne ar phasáistí an bhasáir uaimhnigh, gach ceann acu le hainm marcáilte thuas i script bhán Araibis i gcoinne tíleanna mósáic gorma. Bhí móiníní bána úra, dátaí cruinn buí fós ar an ngas agus málaí de phónairí fava sceallóga úra. D'fhoghlaim mé conas fiafraí de, 'An bhféadfainn pictiúr a ghlacadh?' i bhFarsi, agus b'éigean do na díoltóirí a bheith faoi oibleagáid.

Níos déanaí i gcistin mo chol ceathrair Parvaneh, shuigh mé ag bord le babhla duilleoga fíonchaor agus pota de uaineoil talún seasoned le oinniúin, barberries toirtín, turmeric agus bouquet de luibheanna. Chuir mé an líonadh isteach ar gach duilleog fíonchaor, cheangail mé suas é agus chairn mé na bronntanais bheaga, arm-ghlasa i bpota le líneáil duilleoga. In aice láimhe, mo chol ceathrair Setareh grátáilte gallchnónna thar pláta de iógart cúcamar le mint triomaithe.

Nuair a shuíomar síos chun féasta bhí an bord go trom le plátaí bia—rís agus pónairí fabhtacha, dill agus cuacha uain ar an gcnámh; platter de luibheanna le feta agus raidisí; lavash ón mbácús thíos staighre; agus glasraí picilte chomh géar sin rinne siad blink dom. Líon gach duine a gcuid plátaí agus fuair siad péirse ar na couches agus cathaoireacha timpeall an tseomra.

Tar éis an dinnéir, bhris Parvaneh amach albam grianghraf ó na 60í, agus gach duine ag breathnú óg agus chic, suite ar dhíon sean-teach an teaghlaigh i Tehran. Bhí pictiúir de m'athair, donn agus uilleach, os comhair an tí bán le fíonchaora ag dul síos an balla taobh thiar dó. Bhí pictiúir de mo dheirfiúr agus domsa mar pháistí i Philadelphia nach bhfaca mé riamh: ní raibh mé ach ag fáil amach na baill seo de mo theaghlach, ach bhí a fhios acu mar gheall orm go léir.

I rith na míosa seo chugainn, thaistil mé an tír liom féin, ag bualadh le hóstach a raibh baint agam leo trí chairde agus trí chomhghleacaithe gairmiúla. I mbaile ola Bandar Abbas ar Mhurascaill na Peirse, thug col ceathrair mo chara, Mehrdad, mé go dtí an margadh iasc fuadar chun comhábhair a bhailiú le haghaidh stobhach shrimp tamarind spíosúil go luath ar maidin sula raibh an lá róthe. I Shiraz a bhí fágtha ar ais, d'fhoghlaim mé ó chócaire baile impiriúil faoi stáplaí theas cosúil le púdar curaí, sinséar agus okra. Mhúin sí dom iasc rósta a dhéanamh a bhí líonta le oinniúin tamarind agus duilleoga fenugreek. I gCúige Gilan, an swath glas, cósta a barróg an Mhuir Chaisp, mo threoraí áitiúil, Sharare, cuireadh dom chun cócaireacht lena mamaí, Azam. Bhí sí ina máistir ar ealaín gairleog, géar an réigiúin, agus le chéile rinneamar ríse agus trí chineál stobhach, lena n-áirítear dhá stobhach sicín - ceann searbh agus pacáilte le luibheanna agus ceann milis le aibreoga triomaithe agus plumaí - mar aon le spionáiste. stobhach gealaithe le verjus agus an sú oráistí géar. Mhothaigh Azam agus a fear céile dom mar bhall den teaghlach, ag múineadh dom an oiread céanna faoi fhlaithiúlacht Peirsis agus a bhí faoin ealaín.

Ar ais i Tehran, ar mo lá deiridh, thug Parvaneh mé go dtí an teach inar fhás m'athair aníos. I gcuid d'aois den chathair plódaithe le tráchtáil, chasamar síos taobhshráid ciúin agus bhí sé, leis na fíonchaora céanna ag fás ag an doras. Chuir mé os comhair le haghaidh grianghraf, na fíniúnacha taobh thiar dom flush le torthaí óga glas. Mo bhrionglóid cuairt a thabhairt: ar deireadh comhlíonta.